واضح است که کودکانی که شب ادراری دارند نمی توانند هنگام ادرار کردن در شب بیدار شوند. سالیان درازی این اعتقاد وجود داشت که خواب کودکان مبتلا به شب ادراری خیلی عمیق است ولی مطالعات اخیر نشان داده اند که مبتلایان به شب ادراری کیفیت خواب بدی دارند و در طول شب چندین بار به طور غیرکامل بیدار می شوند . حتی در طول خواب حرکات اندام دوره ای (PLM) در آنها دیده می شود که نشانه تلاش برای بیدار شدن است.

شب ادراری بطور واضح یک بیماری ارثی است و در حدود ۷۰% موارد حداقل یک عضو دیگر خانواده این مشکل را دارد یا در کودکی داشته است. برای مثال، اگر مادری در بچگی رختخواب خود را خیس می کرده، احتمال اینکه فرزندان او نیز شب ادراری داشته باشند ۷ برابر بیشتر است. هنوز ژن خاصی که باعث شب ادراری شود یافت نشده است ولی تحقیقاتی در این زمینه در حال انجام است.

خیر. شب ادراری مستقیما به علت اختلالات روانشناختی ایجاد نمی شود ولی داشتن شب ادراری می تواند باعث ایجاد مشکلات روانشناختی شود، بخصوص بر اعتماد بنفس کودکان تأثیر می گذارد. این تغییرات بدنبال از بین رفتن شب ادراری فروکش می کنند. فقط شب ادراری ثانویه با افزایش احتمال بروز مشکلات رفتاری مانند ADHD در ارتباط است. هر مشکل روانشناختی یا رفتاری را باید بطور مستقل از شب ادراری درمان کرد.

شایع ترین علل شب ادراری تولید بیش از حد ادرار در شب ("پر ادراری شبانه") و کاهش ظرفیت مثانه در طول شب، است. باید توجه داشت که در کودکان این دو علت می توانند همزمان وجود داشته باشند. تشخیص اینکه کدامیک از این علت ها باعث شب ادراری می شوند امکان پذیر است. با مشخص کردن بیشترین حجم ادرار در یک دفتریادداشت (جدول تعداد دفعات دفع ادرار - حجم) می توان مشخص کرد که آیا کودک "کاهش ظرفیت مثانه" دارد یا نه (از طریق مقایسه با مقادیر منتشر شده حجم طبیعی ادرار). با ثبت حجم ادرار شبانه می توان ارزیابی کرد که آیا کودک پرادراری شبانه دارد یا نه. با این روش، پوشک کودک قبل از خواب و صبح بعد از بیدار شدن، وزن می شود.تفاوت وزن پوشک (قبل از خواب و صبح بعد از بیدار شدن) بعلاوه مجموع مقدار ادراری که در طول شب دفع شده بعلاوه مقدار ادراری که اول صبح دفع می شود، در مجموع حجم کل ادرار شبانه خواهد بود. همچنین، مراجع بین المللی برای حجم طبیعی ادرار شبانه و پرادراری شبانه موجود است.

با وجود اینکه بیشتر کودکانی که از زمان شیرخوارگی شب ادراری داشته اند هیچ مشکل زمینه ای در سیستم عصبی، که عملکرد مثانه را تنظیم می کند، و یا در ساختار دستگاه ادراری نداشته اند، باید همچنان این موارد با مراجعه به پزشک بررسی و رد شوند. همچنین، پزشک مشخص خواهد کرد که آیا شب ادراری تنها مشکل فرزند شما است یا اینکه مشکلات دیگری نیز وجود دارد که باید مورد بررسی قرار گیرند. مواردی مانند خیس کردن در طول روز، نشانه های "مثانه بیش فعال" (احساس نیاز مکرر و شدید برای دفع ادرار)، بی اختیاری مدفوع و یبوست، و عفونتهای مکرر دستگاه ادراری از جمله این مشکلات هستند. اگر چنین شرایطی وجود داشته باشد، باید پیش از آغاز درمان شب ادراری، این موارد را درمان کرد.